> Byline > অদৃশ্য মানুহৰ গাঁওখন...
আগকথা :
যাযাবৰী জীৱনৰ যাত্ৰা আৰম্ভ হৈছিল বহুদিন পূৰ্বে । পেছাগত কাৰণত বিভিন্ন সময়ত বিভিন্ন ঠাইলৈ গৈছোঁ । ঠাই দেখিছোঁ । মানুহ লগ পাইছোঁ । কিন্তু বিশেষ পৰিকল্পনা অবিহনে আগবঢ়া বাবেই বহুকথা মনতেই ৰৈ গ'ল । বহুকথাই বিস্মৃতিৰ কোলাত মুৰ থৈ টোপনি গ'ল-
কিন্তু সাৰপোৱা মনে কেতিয়াবা আকৌ একো একোটা আকৰ্ষণীয় কাহিনী মনত পেলাই দিয়ে । আজি তাকেই কম ।...
আজিৰপৰা প্ৰায় ওঠৰ বা বিশ বছৰ পূৰ্বে গৈছিলোঁ প্ৰথমবাৰ তাৰালাংছ'লৈ । তাৰালাংছোৰ পৰা ডিফু আঠ কিলোমিটাৰ । যদি ৰেলেৰে যায়, তেন্তে ডিফুৰ পৰা পৰা উভতিব লাগে তাৰালাংছ'লৈ ।
তাৰালাংছ'ত আছে কাৰ্বি পিপলছ হ'ল । কাৰ্বি সংস্কৃতিৰ আত্মা তাত বিচাৰি পোৱা যায় । প্ৰতি বছৰে তাৰালাংছ'ত অনুষ্ঠিত হয় "কাৰ্বি য়ুথ ফেষ্টিভেল" । তাতেই প্ৰথমবাৰলৈ শুনিছিলো, অদৃশ্য মানুহৰ গাঁওখনৰ বিষয়ে ।
অদৃশ্য মানুহৰ মানুহৰ গাঁওখন কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ বিশ্বাসত জীয়াই থকা এখন আচৰিত গাঁও । গাঁওখনৰ নাম "ৰংবিন।"
কাৰ্বি জনগোষ্ঠীয়ে বিশ্বাস কৰে যে "পৰ্বত খনবামন"ৰ গভীৰ অৰণ্যত আছে এই গাঁওখন । পৰ্বত খনবামন পৰ্বতখন এতিয়া "সিংহাসন পাহাৰ"নামে জনাজাত ।
"ৰিংবিন" শব্দৰ এক অৰ্থ আছে । ৰং মানে গাঁও আৰু বিন মানে অদৃশ্য । কাৰ্বি জনগোষ্ঠীয়ে যুগ যুগ ধৰি এই অদৃশ্য মানুহৰ গাঁওৰ অস্তিত্বক স্বীকাৰ কৰি আহিছে । গাঁওখনৰ বিশেষত্ব হ'ল, গাঁওখন দেখা নাযায় । কিন্তু গাঁওবাসীৰ বিভিন্ন ক্ৰিয়া কৰ্মৰ, নাচ গানৰ, হাই উৰুমীৰ বা সুহুৰিৰ, জীৱ জন্তুৰ মাত আদি শুনা যায় বুলি ৰাইজে বিশ্বাস কৰে ।
ৰংবিন সম্বন্ধে একাধিক কাহিনী বা লোকবিশ্বাস কাৰ্বি জনগোষ্ঠীৰ মাজত প্ৰচলিত । বহুতে কয় যে বছৰি সেই গাঁওৰ মানুহে তেওঁলোকৰ উপস্য দেৱতালৈ পূজা আগবঢ়ায় । কেতিয়াবা নৰবলিও দিয়ে বুলি বিশ্বাস কৰে । পূজাভাগ গাঁওৰ সীমাৰ এক গোপন ঠাইত সযতনে দিয়া হয় । তাৰ ফলতেই গাঁওখনে এক যাদুকৰী শক্তিৰে মহিমামণ্ডিত হৈ অদৃশ্য হৈ থাকে ।
আন এক বিশ্বাস অনুসৰি, ৰিংবিন'ত "আৰলং চুবক" নামৰ এক অদ্ভুত শিল পোৱা যায় বা আছে । এই শিলবিধ গাত ঘঁহি ৰংবিনৰ মানুহ অদৃশ্য শক্তিৰ অধিকাৰী হয় বা অদৃশ্য হব পাৰে ।
আন এক বিশ্বাস অনুসৰি, ৰিংবিন'ৰ প্ৰথা অনুসৰি মন্ত্ৰ জনা অভিজ্ঞ ব্যক্তিৰ গোটে ন ডাল মন্ত্ৰপুত সূতাৰে গাঁওখনৰ সীমা বান্ধি থয় । সেই মন্ত্ৰপুত সূতা কেইডালে ৰংবিন'ৰ সমূহ প্ৰাণীৰ জীৱন মৰণ বা ভাগ্য নিৰ্ণয় কৰে । গাঁওৰ সকলো প্ৰাণীকে অদৃশ্য কৰি ৰাখে ।
কিন্তু, গাঁওখনৰ বিষয়ে আন মানুহে জানিলে কেনেকৈ !?
প্ৰচলিত কাহিনী অনুসৰি, নিহাং ইংতি নামৰ এগৰাকী পাকৈত চিকাৰী এবাৰ সেই পাহাৰলৈ গৈছিল চিকাৰৰ বাবে । "অক-হুংপ" বা চিকাৰী ওঝা খ্যাত নিহাঙে এটা দাতাল গাহৰি শৰবিদ্ধ কৰে যদিও গাহৰিতো পলাই যায় । নিহাং আৰু তেওঁৰ সহযোগিয়ে গাহৰিতো বিচাৰি চলাথ কৰিলে যদিও বিচাৰি নাপালে । ভাগৰত ক্লান্ত নিহাং আৰু তেওঁৰ সহযোগী এসময়ত "লংটাৰ" বা চেপেটা বহল শিল এটাত শুই নিশা যাপনৰ সিদ্ধান্ত ল'লে ! কিন্তু, এন্ধাৰ ঘন হৈ অহাত তেওঁলোকে নিচুকনি গীত, গীতমাত, কথা বতৰা, মানুহৰ চিঞৰ আদি শুনিবলৈ ধৰিলে । নিহাং'হতে কথাষাৰ আলোচনা কৰিলে । ইপিনে তেওঁলোকৰ মাতৰ আঁতধৰি এজন মানুহ তাত উপস্থিত হ'ল !
আগন্তুকে নিহাং'হতৰ সবিশেষ ললে । তেওঁলোকৰ কাহিনী শুনিলে । নিজৰ ঘৰলৈ লৈ গৈ জিৰণি লব দিলে । মানুহজন আছিল গাঁওখনৰ "ৰং আচাৰ" বা গাঁওবুঢ়া । নিহাং'হতে গাঁওবুঢ়া'ৰ ঘৰত নিশাটো কটালে । পোৱা গাহৰিটো বিচাৰিলে । পালে । সকলোৱে ভগাই ললে । এসময়ত গাঁওবুঢ়াই নিহাং'হতক আগুৱাই দিলে আৰু ঘূৰি চাবলৈ মানা কৰিলে । নিহাং'হত অকণ আগুৱাই যাওঁতেই মানুহজন নোহোৱা হ'ল । নিহাং'হতে অকণ আগবাঢ়ি ঘূৰি চাওঁতে তেওঁলোকক এন্ধাৰে আগুৰি ধৰিলে । নিহাং'হতে খুব ভয় খালে আৰু কোনোমতে দৌৰি ঘৰ পালেহি ।
...এনেদৰেই হেনো পোহৰলৈ আহিল এখনি অদৃশ্য মানুহৰ গাঁওৰ কথা । অদৃশ্য মানুহৰ গাঁথা ।
এতিয়াও কাৰোবাক সুধিলে আপোনাক ৰংবিন'খনি সৌ ফালে বুলি হয়তো কোনোবাই আঙুলিয়াই দেখুৱাব ...!
( অসমৰ একাধিক জাতি জনগোষ্ঠীৰ মনে প্ৰাণে লুকাই থকা এনে বহু কথাৰ পৰিপাতি অধ্যয়ন হোৱা ভাল । এনে কৰিলে বৰণীয়া আমাৰ জনগোষ্ঠীৰ পৰিচয়লিপি বিশ্ব দৰবাৰত জিলিকি উঠিব । )
Navigations 
Quick Contact
Subscribe Us
Quick Mail
